Apen, diamanten en carnaval

De busreis naar Chiang Mai met het openbaar vervoer verliep prima. Een gok, want tot nu toe verplaatsten we ons bij lange afstanden alleen met prive-busjes. We misten wel de geplande bus doordat de taxi ons te laat kwam ophalen. De eerstvolgende eersteklas-bus ging pas weer 3 uur later, dus namen we een tweede gok. We kozen voor de tweeklas-bus. Ze verzekerden ons airco, dus daar gingen we. Airco was er inderdaad (al was die lauw!) maar tweedeklas reizen zegt blijkbaar niets over de schokdempers! De vering was verschrikkelijk, en achterin de bus gezeten werden we dan ook goed door elkaar geschud! Dit tot groot vermaak van de kids die het meer als een kermisatractie zagen dan als een noodzakelijke verplaatsing!
Gelukkig gingen de drie en een half uur snel voorbij en ploften we in de namiddag neer in Golden Triangle Inn, te Chiang Mai. Niet echt luxueus, kleine kamertjes, maar wel mooi gelegen, dicht bij het centrum. Ons hotel is vernoemd naar de attractie die de meeste toeristen naar deze streek lokt: De Gouden Driehoek. Ook al wonen wij thuis niet ver van drie landsgrenzen verwijderd, we wilden hier het drielandenpunt ook wel eens bezoeken. In onze vorige reis zijn we nooit tot hier geraakt.

Voor de eerste dag boekten we een uitje naar een aantal bergdorpen hier in de buurt. De wandeling die we hiervoor moesten maken, duurt normaal 4 uur maar hij werd aangepast op kinderformaat. Alhoewel we niet echt hoge verwachtingen hadden van deze trip (het was meer om tegemoet te komen aan Jaan's wens nog eens bij een waterval te zwemmen), werd het een hele leuke, intensieve dag. Onze gids, Tienne, kon goed overweg met de kids, en toen hij hoorde dat Jaan van insecten hield, werd daar veel tijd aan besteed. Ook legde hij heel veel uit over de Thaise plantenwereld, liet ons veel ruiken en proeven en hield hij regelmatig halt om even uit te rusten. Uiteindelijk duurde de wandeling toch nog twee uur, mede vanwege het lage tempo. Maar het was heel intensief, met veel klauteren, klimmen en zweten. Onderweg passeerden we naast schitterende flora, ook twee bergdorpen, waar we uitrustten en uitleg kregen. Jaan en Tijn waren niet echt onder de indruk van de primitieve omstandigheden waarin deze Anka-stammen leven. Ze hadden meer oog voor de rondscharreldende zwijnen, kippen, kuikens en poesjes. Toen ik Jaan vroeg of hij hier zou willen wonen, zei hij doodleuk: "Ja hoor, dan kan ik elke dag kuikens vangen!" Wat wel indruk op ze maakte was een bezoekje aan de dorps-kleuterschool. Tijdens de pauze wordt daar (verplicht?) gerust. Zelfs Jaan en Tijn werden er stil van!

De bergdorpen worden bewoond door vluchtelingen uit voornamelijk China, Birma en Laos. De omstandigheden waaronder ze leven zijn in onze ogen zeer primitief. De vluchtelingen stortten zich, eenmaal in Thailand, op de opium-teelt. Helaas was deze business niet alleen winstgevend maar ook illegaal. Het gebied rondom het drielandenpunt werd zodoende een criminele streek en om dit een halt toe te roepen werd de verboden opium-teelt hard afgestraft. De prachtige uitgestrekte papaver-velden hebben we dan ook alleen op foto's mogen aanschouwen.

Het zwemmen bij de waterval was heerlijk verkoelend. Lekker rustig, want er was voor de rest niemand. Jaan bouwde een grote dam, en net toen we hem vroegen uit het water te komen, klonk er een ijzige gil. Jaan kwam aanrennen en bloed liep langs zijn hand. Hij had zich gesneden aan een steen, en het druppelende bloed deed hem nog meer gillen. De pleisters (standaard in de handtas!) kwamen goed van pas, maar de schrik zat er natuurlijk flink in. Hij heeft dan ook nog lang nagesnikt en we hebben nog een heel aantal dagen ontsmet en verbonden...

Op de terugweg hebben we nog een lesje over rijstkorrels gehad. Erg leerzaam, zeker aangezien we het elke dag minstens een maal eten! We hebben gezien hoe het geplant, verbouwd, geoogst en verwerkt wordt. Ongelooflijk dat zo'n klein korreltje zo veel werk opleverd! De tour (geboekt bij Golden Triangle Tours, naast het hotel) is een aanrader. Zeker met Tienne als gids!

's Avonds zijn we, zoals elke avond die we in Chiang Rai doorbrachten, naar de avondmarkt geweest. Er is een groot podium waar doorlopend traditionele dans- en zangoptredens zijn. Tijn herinnert dit aan het tempel-festival dat we in Chiang Mai bezochten, en hij vraagt elke morgen bij het wakker worden: "Gaan we naar het carnaval?". Dus zitten we elke avond braaf voor het podium. Met Tijn op de eerste rij!

De volgende dag waren we weer toe aan een dag rust. 's Morgens nog wel eerst een bezoekje gebracht aan het Hill Tribe museum. Zo leerden we weer iets bij over de gewoonten en waarden van de bergvolkeren hier in het noorden.
Omdat ons hotel geen zwembad had, zijn we vervolgens naar het Rimkok Resort gegaan. We hadden het grote zwembad voor ons alleen, dus de kinderen hebben er de hele dag naar hartelust geploeterd en geravot. Jaan heeft zelfs een heel stuk zonder bandjes gezwommen en Tijn doet in het water echt niet onder voor zijn grote broer!

Omdat de eerste tour zo goed was bevallen, besloten we de derde dag nogmaals met Tienne op stap te gaan. Dit keer trokken we naar Mae Sai (de grensovergang naar Birma) en Chiang Saen, het beroemde drielandenpunt (Thailand, Laos en Birma). Op weg er naar toe hebben we nog een bezoek gebracht aan Monkey Cave. De naam zegt het al, er is hier een grot en er zijn hier apen. Veel apen...... Alhoewel de apen wild zijn, zijn ze verre van mensenschuw. Opletten geblazen dus. Hou de tassen dicht en doe nooit alsof je iets eet! Ik was behoorlijk op mijn hoede, want de kinderen vonden die apen natuurlijk reuze interessant. Tienne vertelde ons dat er toch regelmatig ongelukken gebeuren. En een bijtwond van een aap zag ik niet echt zitten. Naast apen krioelde het er in het riviertje ook van de catfish. Echte joekels! Maar zelfs tussen die vissen....... sprong opeens een aap! Door het water bleek de kortste weg naar de mevrouw die banaantjes uitdeelde!

Chiang Saen (de grensovergang naar Birma) kenmerkt zich door de uitgestrekste marktjes. Veel toeristen betalen er 10 dollar om een stempel in hun paspoort te ontvangen en de zwarte markt in Birma af te struinen. Wij blijven aan de Thaise kant. Tijn heeft zijn zinnen gezet op autootjes van Cars, dus mag Jaan ook iets uitkiezen. De hele markt zoekt hij af en vraagt hij 'How much?' aan de verkopers. Hij mag van ons 100 Baht besteden (= ongeveer 2 euro). Resultaat: Als we de markt verlaten heeft Jaan nog niets gevonden en is hij super teleurgesteld. Met een kwaad gezicht slentert hij achter mij aan wanneer een verkoopster mij haar edelsteenwinkel in loodst. Maar eenmaal binnen is zijn interesse snel gewekt. Hij luistert aandachtig als er wordt uitgelegd hoe de steen van een ruw stuk rots verwerkt wordt tot (voor hem) diamant. Op het einde is hij dan ook vastberaden. Hij loopt naar de vrouw en vraagt weer 'How much?'. De teleurstelling is groot dat de door hem uitgekozen steen ver boven zijn budget gaat. Maar zijn kinderrsmoeltje doet zelfs de verkoopster smelten. Jaan toont zijn briefje van honderd, en de vrouw overlegt druk met (naar mijn idee) de baas. Ze komt terug met een kleine, groene jade-steen die Jaan mag hebben voor 100 Baht. Zijn we voor de gek gehouden of was dit echt een koopje? Ik zal het nooit weten, maar Jaans gezicht was me op dat moment wel 10000 Baht waard!

Alhoewel het drielandenpunt op zich niet zoveel voorstelt, is het uitzicht over de Mekong (een van de 8 grootste rivieren ter wereld) toch de moeite. De jongens amuseren zich met de visjes in de lotusvijvertjes en wij praten met onze gids over de verschillen tussen de Lao's, de Birmanezen en de Thai. Drie buurlanden. Ze lijken op elkaar, maar zijn toch ook zo verschillend. Waar heb ik dat eerder gehoord?

Op de terugweg nog even bijgeschoold in het Opium-museum en voor het slapen gaan nog even carnaval gekeken met Tijn....

Onze laatste dag in Chiang Rai trekken we nogmaals naar het zwembad. Ook vandaag hebben we het helemaal voor ons alleen. Ik lees de laatste bladzijde uit mijn boek 'Langs de Mekong' van Sjon Hauser, en pak de tassen in om terug te vliegen naar Bangkok.