Tot overmaat van ramp is Jaan ziek. Een 'mama, ik voel me niet zo lekker...' gaat al snel over in overgeven en diarree. Gelukkig knapt hij na zo'n sessie wel meteen weer op, dus besluiten we onze trip naar het volgende eiland toch voort te zetten. De plastic zakjes voor onderweg blijken echter geen overbodige luxe...
We gaan met de taxi naar Sri Rancha, vanwaar we een bootje nemen naar het visserseiland Koh Si Chang. Maar net als we de boot op willen gaan, wordt de lucht pikzwart en begint het flink te waaien. Reden te meer om de overtocht even uit stellen. We besluiten ergens wat te gaan eten. Tijn zeurt de hele tijd dat hij ook ziek is (aandacht tekort vanwege zijn zieke broertje, denken wij) en hij doet verschillende immitaties van braakaanvallen. Maar net als de serveerster ons onze scampi's serveert laat Tijn zien dat hij zich niet aanstelt: Een grote golf waarvan ik jullie de inhoud bespaar, gutst over Tijn, over de tafel, en over mijn rugzak! Lang leve de Thaise buikgriep! Om alle ongeruste grootouders meteen weer te kalmeren: Diezelfde avond zaten beide jongens weer met veel smaak aan een grote pannekoek!
Naar Koh Si Chang hoef je niet te gaan voor het bounty-gevoel, maar wel om het toerisme te ontsnappen en om kennis te maken met het authentieke vissersbestaan van de Thai. We overnachten in Tiepai-resort. Een onderkomen verblijf, waar wij met enige fantasie een prachtig resort van toveren. We ontdekken al snel de vele duizendpoten die dit eiland rijk is. Ze zijn wel 25 centimeter lang, en voor Jaan reden te meer om op te treden als dierenredder. Er zou er maar eens eentje bij het oversteken overreden worden.....
In het park wordt uitbundig gesport. Ik vergaap me aan een Thaise aerobic-instructrice die maar liefst zo'n 200 thai laat springen op Thaise aerobic muziek! En dat bij zo'n 30 graden! Over de piste joggen honderden lopers, jong en oud. In een hoek van het park ligt, volgens Jaan, een groep uit te rusten. Ik leg hem uit wat yoga betekent. En tussen al deze fanatiekelingen zie je nog overal einzelgangers die hun eigen ontwikkelde sporttak beoefenen. Vreemde bewegingen en oefeningen waar ik me van af vraag waar die goed voor zouden zijn! Een sportief volkje, die Sri Rancha-nezen!
Voor we terug gaan naar het hotel slenteren we over de sfeervolle avondmarkt. En Jaan's lol kan niet meer op wanneer hij een stalletje met.... sprinkhanen en andere ongedierte ontdekt. Papa had hem immers iets beloofd! Chris probeert de verkoopster ervan te overtuigen dat 1 sprinkhaan echt genoeg is, maar de vrouw haalt haar schouders op, vult een heel bakje met sprinkhanen en vraagt 20 baht. Chris besluit zijn uitdaging een eindje verderop aan te gaan. En wat blijkt? Ze smaken naar smaakloze chipskes! Het bakje geraakt niet leeg, maar er worden er wel meer dan een gegeten! Rachel proeft een ministukje en Tijn en Jaan houden het bij kijken!
Chiang Mai is een heerlijke stad. Dat wisten we nog van de vorige keer, daarom wilden we er ook terug. Het heeft de diversiteit van Bangkok maar is veel overzichtelijker en charmanter. Wat ook meteen opvalt is dat de prijzen vaster staan, en er dus minder onderhandeld moet worden. Dat scheelt weer energie!
De eerste dag wordt eerst het zwembad uitgeprobeerd. Maar dat valt wat tegen. Doordat het overdekt is, is het water koud. Daarnaast is er geen ondiep stuk waardoor de kids continu moeten werken om boven te blijven. Na een half uurtje zijn ze doodmoe en besluiten we de buurt te verkennen. We passeren de ene tempel na de andere. Ze worden allemaal bezocht dus worden de schoenen heel wat keren uit- en aangedaan. Ook de boeddha-groetjes worden nog steeds door de kids, inmiddels als volleerd begroeter, uitgevoerd.
Na een paar uurtjes rondslenteren, nemen we een tuk tuk naar het in de Lonely Planet aanbevolen insecten museum. Met Jaan als insectenredder in ons midden, lijkt ons dat wel een dankbare bestemming. Helaas duurt de tuk tuk rit iets langer dan verwacht.... De chauffeur kan het museum niet vinden en ook bij navraag blijft het onduidelijk waar we moeten zijn. Dat doet bij ons al vraagtekens rijzen.... Als we er uiteindelijk geraken blijkt het om een klein, volgestouwd huis te gaan waar een man met een passie voor muggen(!) zijn levenswerk van heeft gemaakt. Hij vertelt vol overgave over zijn passie, en hoe het huis tot stand is gekomen. Je zou bijna sympathie krijgen voor die irritante, vreselijke, afschuwelijke kwelgeesten.... Wij vinden het museum maar een allegaardje van niets, al is de collectie insecten zeer uitgebreid. Maar zoals verwacht rennen de kinderen rond met de ene 'Oooooh" na de andere 'Aaaaah' en hun enthousiasme werkt aanstekelijk.
's Middags besluit in me te onderwerpen aan een Thaise massage. Ik blijf last houden van mijn stijve nek dus reden te meer om de massagesalon tegenover ons hotel binnen te stappen. En ik heb er geen spijt van. Een uur lang werd ik gekneed, geknepen, geduwd, gerold en gewreven. Een uur genieten voor 2 euro, waar vind je dat nog! Door mijn enthousiasme volgt Chris een uurtje later: "Ik voelde me net een poppetje Play-doh-klei!'
De tweede dag in Chiang Mai bezoeken we de bekende Doi Suthep tempel Een enorm complex hoog in de bergen. Misselijk van de bochtrijke klim komen we aan. De 306 trappen naar de top laten we dan ook links liggen en we nemen een liftje verder. Maar de trip loont zich. We genieten van alle pracht en praal die de tempel biedt. Jaan en Tijn worden door een als Ghandi uitziende monnik gezegend en ontvangen van hem een armbandje. Dit uit touw bestaande sierraad kan Tijn echter niet bekoren. Nog voor we de tempel verlaten hebben heeft hij het eigenhandig verwijderd!
We vertoeven de rest van de dag in de dierentuin van Chiang Mai. Een enorm uitgestrekt domein. We wandelen dan ook meer dan dat we dieren zien, en eigenlijk is het daar veel te warm voor. Sinds we in het noorden zijn aangekomen hebben we geen regendruppel meer gezien. De blauwe luchten zijn voor de foto's wel prima, maar de temperatuur loopt hierdoor nog eens een paar extra graden op. De veertig halen we met gemak. We besluiten dan toch maar gebruik te maken van het treintje, maar zijn soms nog te murw om uit te stappen. Och ja, je ziet de dieren ook wel vanuit het treintje.....
's Avonds gaan we terug naar een van de tempels bij ons in de buurt, de Wat Chedi Luang, omdat we begrepen hebben dat daar de hele week avondfestival is. Een goede zet, want de kinderen zijn er niet weg te krijgen! Tijn kijkt helemaal in trance naar de zang- en dansvoorstellingen en Jaan is in de zevende hemel als hij de ballon-bal (waar hij al de hele tijd om zeurde) gratis krijgt van de verkoper (totdat de bal enig tijd later sneuvelt....). Als toetje is er nog een mini-kermis, hetgeen een groot contrast levert met alle religieuze activiteiten die zich rons de tempel afspelen. De kinderen mogen voor nog geen euro op de autootjes, balonnen schieten, balonnen vangen en visjes hengelen. En Jaan en mama zitten maar liefst 25 minuten in het mini-reuzenrad... Lang leve de tempelfeesten!
Net zoals in heel Thailand, ontbreekt het in Chiang Mai ook niet aan kappers en tandklinieken. Overal waar je komt vind je wel folders waarin voor spotprijzen zeer uiteenlopende gebitsrenovaties worden aangeboden. De klinieken zelf rijzen nog steeds als paddestoelen uit de grond. Dit is blijkbaar de nieuwste investering, want wij kunnen ons hier niets van herinneren uit ons eerste Thailand-bezoek. Er zijn nog meer zaken die anders zijn. De rommel bijvoorbeeld. Af en toe zie je nog wel zwerfvuil, maar naar ons idee wordt er veel beter opgeruimd. De rommel slingerd minder rond en we zien zelfs op veel plaatsen dat er afval gescheiden wordt. Een derde verandering is het aanbod aan levensmiddelen. Moesten we zeven jaar geleden nog grote zoektochten afleggen voor brood- en melkproducten, nu zijn ze in bijna alle winkeltjes te verkrijgen. Zo eten de kids dan ook elke dag wel een bakje yoghurt of een drinken ze een pakje melk. Het aantal 7-11-supermarktjes is dan ook vertienvoudigd!
Zondag, onze laatste dag in Chiang Mai, besloten we wat rustiger aan te doen. Na een dierentempelbezoekje in de ochtend (we kunnen het niet laten), hebben we de rest van de dag op de koele kamer vertoefd. Weblog bijwerken, foto's bekijken, tekeningen maken, kleiwerkjes maken, met balonnen spelen en onze volgende bestemming voorbereiden. We merkten dat de kinderen vermoeid waren (lees:lastig) en ook onze lontjes leken korter te worden. Reden temeer dus om de accu's weer even op te laden met een dagje 'hotellen'. 's Avonds zijn we wel nog naar de zondagmarkt geweest, die vlak bij ons hotel was. Ons zwak voor marktjes blijft ondanks het grote aanbod gewoon bestaan!
Morgen vertrekken we, voor het eerst met openbaar vervoer, naar Chiang Rai. Goedkoper is het sowieso, maar of het ook een goede keuze is om af te stappen van het goed georganiseerde, duurdere prive-vervoer, dat zullen we morgen wel weten!
Jullie hebben alweer genoeg beesten gezien, van groot naar klein. Wat zullen de kinderen genieten. In Antwerpen Zoo is vorige week ook een Thais olifantje geboren, de eerste in gevangenschap. Zij heet Kaj Moek. Leuk he. Ricky vertelde me dat.
BeantwoordenVerwijderenGeniet verder. Dikke kus voor de kleintjes. Teta