Go, Diego, go!

Wanneer je gebruik wilt maken van het zwembad van een ander hotel moet je daar voor betalen. We hebben inmiddels ontdekt dat je wel gratis mag zwemmen wanneer je eerst bij het hotel eet. Daar maakten we maandag 15 juni dankbaar gebruik van. We moesten om 11 uur uitchecken in ons eigen hotel, trokken naar het buur-hotel vanwege het leuke zwembad, ontbeten daar en bleven vervolgens tot twee uur in het zwembad liggen! Jaan is nu overtuigd van zijn eigen kunnen en zwemt zonder problemen alleen in het diepe. Echt leuk om te zien hoe hij steeds meer durft uit te proberen. Koprollen, duiken, onder water zwemmen......

Om drie uur nemen we de boot naar Koh Samui. We hebben allemaal niet echt veel zin om te vertrekken, want Koh Phangan heeft ons alweer betoverd. We vrezen dat Koh Samui dit echt niet kan overtreffen. Koh Samui is het grootste en het meest toeristische van de drie eilanden aan de oostkust. Alsof het weer met ons mee treurt om het verlaten van het door ons geliefde eiland, slaat het om als we op de boot zitten. Als in we Koh Samui aankomen heeft het daar flink geonweerd. Alles staat blank. Een beetje weemoedig komen we aan in Bill Resort op Hat Lamai. Het kleine kamertje, de hoge prijzen, het slechte weer en de vele muggen doen ons humeur niet echt goed......

Na een goede nacht ziet alles er weer wat rooskleuriger uit. Het weer is nog steeds bewolkt, maar na wat 'huishoudelijke verplichtingen' (luiers kopen, was laten doen, geld pinnen...) trekken we naar het zwembad. Deze keer is er ook een bubbelbad en volgens de jongens zien bubbels er met de zwembrillen onder water nog tien keer leuker uit! Natuurlijk wordt ook het strand verkend. Weinig schelpen, lang strand, fijn wandelen, diep water, geen koraal, veel strandverkopers, goed zwemwater. We durven ons inmiddels ervaren strand-hangers te noemen. Opdringerige strandverkopers wimpelen we met trage handgebaren af en ook de kids zijn getraind om niet in te gaan op de verkooppraatjes. Zelfs de ijsjes-verkopers wijzen ze zelf resoluut af! De enige die we niet kunnen weerstaan is de tattoo-man. Als hij aan Jaan laat zien dat hij ook gekko-tattoo's heeft, komen we er niet meer onderuit! En ook Tijn heeft het er voor over om 10 minuten stil te zitten en vervolgens nog eens een half uur bij ons in de houtgreep te zitten drogen.... Ze beloofden een houdbaarheid van 2 weken. Helaas vervaagde de henna-tattoo al na twee dagen....

Na alweer een dag luieren besluiten we woensdag weer eens wat te ondernemen. Daarom huren we een auto. Chris is de bezitter van het internationale rijbewijs, dus de eer was aan hem. Het links rijden viel nog mee. Het met links schakelen was moeilijker! En ook ging regelmatig de ruitenwisser aan wanneer het knipperlicht zou moeten branden! Maar het was heel fijn om nog eens eigen vervoer te hebben. Stoppen waar je maar wilt, en zelf bepalen waar je naar toe gaat. We hebben vooral getourd en kennisgemaakt met die stukken van Koh Samui die nog niet volgebouwd zijn. Daarnaast hebben we nog een rum-distillerij bezocht (en Thaise rum gekocht) en een bezoek gebracht aan een reptielen-farm. De kinderen vonden het prachtig. Wij vonden het vooral zielig, onderkomen en echt Thais. De slangenshow hebben we kunnen ontlopen door aan de kids te verkondigen dat die helaas vandaag niet doorging......

De butterfly-garden was wel de moeite. Een met netten overdekte tuin, met waterval, waarin tientallen soorten Thaise vlinders rondfladderden. Het educatieve stuk liet in fases het rups-cocon-vlinder-proces zien. Toch spijtig dat die mooie vlinders maar twee weken leven...

Donderdag wilden we eigenlijk weer vertrekken, maar omdat het mooi weer was besloten we een dagje langer te blijven. Alhoewel we Koh Samui te toeristisch, en te druk vinden, kunnen we ook moeilijk afscheid nemen van het eiland-leven. Als we terug gaan naar het vastw land, zullen we waarschijnlijk geen andere eilanden meer bezoeken. Aan de west-kust is de kans op slecht weer groter, dus laten we de eilanden daar letterlijk links liggen. Een extra dagje Koh Samui dus. Zwemmen, luieren en in de namiddag naar Chaweng. Het Benidorm van het eiland. Meer blanken dan Thai en een onvriendelijke sfeer. Tijn scoorde een vissen t-shirt, maar verder waren we blij toen we er weer weg waren.

Vrijdag de 18e juni hebben we dan toch maar definitief afscheid genomen van het eilanden-bestaan. Jaan en Tijn wilden nog even goedendag zeggen tegen de schilpad in de vijver van het hotel. Een luide plons en veel geschreeuw kondigden aan dat er iets misging.... Lang leve de plastic zakken waar Tijn's kleren de rest van de dag inzaten....!
De rest van dag stond in het teken van taxi's, boten en bussen, om uiteindelijk 's avonds aan te komen in Khao Sok. Khao Sok Nationaal Park. Khao Sok is een regenwoud dat meer dan 160 miljoen jaar oud is en zo ouder en rijker is dan veel gebieden in de Amazone en Centraal Afrika. Er leven onder andere tijgers, tapirs, olifanten en luipaarden.
Moe en hongerig worden we afgezet bij Our Jungle House. Daar wacht ons een koude douche. De vier-persoons kamers die ze ons aanbieden zijn erg duur. Wanneer wij vragen of ze geen goedkopere, twee-persoons kamer voor ons hebben, valt Klaus, de eigenaar, tegen ons uit en laat ons weten dat je wanneer je met vier personen reist, je echt geen twee persoons-kamer kunt krijgen. Wanneer wij hem laten weten dat we dat wel al bijna twee maanden, zonder problemen, doen, haalt hij nonchalant zijn schouders op. Hij laat ons weten dat we vrij zijn naar een ander hotel te gaan. Tsja, daar sta je dan, midden in de jungle met het eerstvolgende resort een paar kilometer verder op.... Wetende dat we geen kant op kunnen, besluiten we maar het vier persoonshuisje te nemen.
Naast de vreselijk irritante eigenaar Is Our Jungle House een leuke verblijfplaats. Je waant je er al diep in de jungle, en de huisjes liggen ver van elkaar verspreid. Van veel comfort is er geen sprake, maar het is ook maar de vraag of je dat wilt en kunt verwachten als je de natuur intrekt. Ons huisje heeft geen airco, geen warm water en gelukkig wel muskietennetten, want de gaten en kieren zijn zeer uitnodigend voor allerlei gespuis.... 's Nachts maken we kennis met de oerwoudgeluiden. Krekels, cicaden, apengebrul en voor ons nog een hele hoop ander ondefinieerbaar lawaai...

Onze eerst dag in de jungle brengen we deels op het water door. Een wandeling rondom ons huisje wakkert de 'Diego-gevoelens' van onze jongens flink aan (voor de oudere generatie: Diego is een soort hedendaagse Tarzan....).We maken een kanotocht op de rivier en maken kennis met het eerste, gevreesde, jungle dier: de slang! In de bomen die over het water hangen, liggen verschillende slangen te slapen. Ik vind het prima dat ze zo stilletjes blijven hangen, maar onze bootman vind het nodig er een met zijn peddel uit te slaan! Grote hilariteit als het dier dan bijna in onze boot valt! Groot vermaak voor de kids natuurlijk! Tijn vertelt later: We hadden ook een slang gezien. Maar die was van plastic. En toen die in het water viel werd ie opeens levend!

Naast de slangen zagen we nog meer dieren toen we de dag erna een wandeling maakten het echte oerwoud. We durfden geen wandeling met gids te boeken omdat die meestal drie uur of langer zijn. Daarom besloten we op eigen houtje erop uit te trekken, zodat we konden stoppen wanneer we dat zelf wilden. En wat bleek? We wandelden uiteindelijk meer dan vier uur! Jaan liep alles zelf, en Tijn heeft regelmatig bij ons in de nek gezeten. Het enige vervelende waren de bloedzuigers. Kleine, rupsachtige krengen die zonder dat je het merkt je kleren inkruipen! Hun favoriete plek is de voeten. Door de sokken, zo de schoenen in. Alleen Chris werd slachtoffer. Op zijn witte sokken zagen de bloedvlekken er spectaculair uit. Het had wel een goed effect op de kinderen. Als ze zeurden of treuzelden deed de uitspraak 'Loop door, anders komen de bloedzuigers', wonderen!

Naast prachtige vlinders en verschillende soorten en maten hagedissen, zagen we op de terugweg zelfs apen! Hoog boven ons in de boomtoppen, leken zij even verwonderd over ons als wij over hen! De interne-auditor verrekijker bracht ons even dichter bij elkaar....
Op de terugweg naar ons huisje, wilde Tijn nog even kijken of er nu echt vissen zaten in dat vijvertje...... De rest van de weg terug heeft hij naakt, met wat kroos op zijn kop, gelopen. Zijn kleren stonken een uur in de wind van het het smerige modderwater waar hij (alweer eens) in viel.

Maandag de 22ste juni hebben de jungle weer verlaten. Misschien als Klaus iets aardiger was geweest, waren we nog well een dagje gebleven. Maar hij reageerde zo onvriendelijk naar de kinderen dat we ons er vreselijk aan ergerden. Het moge niet vreemd zijn dat we leedvermaak hadden toen we later hoorden dat Klaus deze week zijn laatste week werkt. De boel wordt dan overgedragen aan een nieuwe baas!